Een gemeente die voor haar bewoners zorgt

Geen enkele sector is zo afhankelijk van menselijke arbeid als de gezondheidszorg. Het is de sector die alles op alles zette tijdens de COVID-crisis en het is de sector die vocht om wat respect terug te winnen van politici. Dag na dag geven duizenden mensen alles om voor patiënten te zorgen. Toegang tot gezondheidszorg is een grondrecht. Toch zien steeds meer mensen zich om financiële redenen gedwongen om hun bezoek aan de dokter uit te stellen of af te zeggen. Het aantal medische centra is beperkt. In ziekenhuizen en instellingen voor geestelijke gezondheidszorg zijn de wachtlijsten erg lang. Degenen met geld kunnen zich een plek veroorloven die de wachtlijst negeert, wat de tweedeling in de geneeskunde versterkt: Snelle, toegankelijke medicijnen voor degenen die zich particuliere hulp kunnen veroorloven en langzame medicijnen voor de rest. We willen beter voor Brussel. We moedigen de oprichting van medische centra in elk district aan en we eisen de nodige middelen voor de toepassing en ontwikkeling van het geïntegreerde sociale gezondheidsplan.

Wat wij willen

Eén. Een medisch centrum in elke wijk

  • We kiezen voor één medisch centrum per wijk, dat  eerstelijnszorg aanbiedt met een multidisciplinaire aanpak: medische centra waar je gratis terecht kunt bij je huisarts, zoalsGeneeskunde voor het Volk, dat ook is opgericht dankzij de PVDA. Het is onze ambitie dat er in 2029 één medisch centrum per district zal zijn. In 2020 was slechts 15% van de Brusselaars ingeschreven bij een medisch centrum. We hebben er duidelijk meer nodig. Daarom steunen we de oprichting van nieuwe medische centra op forfaitaire basis door nieuwe gebouwen en subsidies te financieren om artsen, verpleegkundigen en zorgverleners naar deze prioritaire sector aan te trekken.

Twee. We willen toegankelijke en kwaliteitsvolle ziekenhuizen, te beginnen met de ziekenhuizen die afhangen van de Brusselse gemeenten.

  • We geven ziekenhuizen de tijd met een gegarandeerd budget om zich te concentreren op de belangrijkste doelstellingen: een gezondere bevolking en tevreden werknemers.
  • Alle artsen en specialisten in gemeentelijke ziekenhuizen zouden op dezelfde manier betaald moeten worden als universiteitsdocenten. Met andere woorden, de artsen in deze ziekenhuizen zouden betaald moeten worden voor alle uren die ze werken (en niet slechts voor een deel ervan, zoals nu het geval is).
  • We willen grenzen stellen aan het bedrag dat patiënten moeten betalen voor consulten of tests. Onder het systeem van derdebetalersregeling regelt het ziekenhuis dat artsen rechtstreeks door de mutualiteiten worden betaald. 
  • Eerst en vooral investeren we in al onze zorgmedewerkers. Het is een kwestie van herverdeling van middelen.  We verhogen het brutoloon met 10% voor alle personeelsleden, om gekwalificeerd personeel dat de sector heeft verlaten, terug aan te trekken. Dit zal de lage lonen ook boven de grens van 14 euro per uur laten uitstijgen;
  • WE eisen een dubbel loon voor de weekend- en nachturen die al die zorgwerkers verplichten om hun privéleven op te offeren;
  • We willen de erkenning als zwaar beroep en recht op rust vanaf 60 jaar om de huidige situatie een halt toe te roepen, waarin de meerderheid van de verpleegkundigen tot de leeftijd 66 jaar zal moeten werken;
  • We willen een onmiddellijke verdubbeling van de huidige investeringen om extra personeel aan te nemen. 
  • Laten we stoppen met het verkorten van ziekenhuisverblijven zolang er een tekort aan personeel is. 

Drie. Voldoende centra voor geestelijke gezondheidszorg

  • Ons doel is om wachtlijsten voor toegankelijke psychotherapie weg te werken.
  • We investeren in centra voor geestelijke gezondheidszorg waar de lokale bevolking terecht kan.
  • Onze aanpak wil de geestelijke gezondheidszorg harmoniseren. We creëren de mogelijkheid voor Franstalige verzorgers om voor Nederlandstalige patiënten te zorgen en vice versa, met taalcursussen die onder de werktijd worden aangeboden.
  • We besteden speciale aandacht aan mensen die het het moeilijk vinden om een psychotherapeut te raadplegen, bijvoorbeeld door ervaringsdeskundigen en interculturele bemiddelaars in te schakelen.
  • We versterken de interdisciplinaire samenwerking tussen medische centra, centra voor geestelijke gezondheidszorg en de hele preventie- en eerstelijnssector en we garanderen de middelen die nodig zijn om de ontwikkeling van zorggebieden (van het IHSP) tegen 2029 te financieren. We maken deze samenwerking structureel. 

Vier. We laten niemand achter

  • Als onderdeel van ons streven om de eerste lijn te versterken, pleiten we ervoor om op middellange termijn alle patiënten in dezelfde eerste lijn te integreren, ongeacht hun verblijfplaats of sociale situatie. 
  • Vandaag past elk OCMW zijn eigen beleid toe voor de toegang tot zorg voor zijn begunstigden. We hebben een uniform beleid nodig voor alle OCMW's, gebaseerd op de beste praktijken.  Om een effectieve toegang tot de eerste lijn te garanderen, eisen we het veralgemeende gebruik van de gezondheidskaart door alle Brusselse OCMW's.Met deze gezondheidskaart zullen patiënten niet langer een doorverwijzing of toelating van het OCMW moeten vragen voor alle diensten en geneesmiddelen en zullen ze de gezondheidskosten niet langer zelf moeten betalen (die worden gedekt door het OCMW). 
  • Wij vinden dat de DMH-procedure (dringende medische hulp) moet worden vereenvoudigd, ook voor migranten zonder papieren. We moeten de procedures voor gebruikers, maatschappelijk werkers en zorgverleners harmoniseren door de MediPrima-software snel toegankelijk te maken voor alle zorgverleners en apothekers.
  • We zetten een standaardprocedure op om ervoor te zorgen dat MediPrima vlot en zonder onderbreking wordt overgedragen wanneer de begunstigde van CPAS verandert.
  • Op dit moment kunnen in sommige gemeenten alleen artsen die in hun gebied werken door het OCMW worden goedgekeurd. Dat houdt geen steek. Patiënten die van de ene gemeente naar de andere verhuizen, moeten de arts van hun voorkeur kunnen houden. Laten we ons inspireren door gemeenten zoals Schaarbeek, Evere of Sint-Joost, waar de woonplaats van de patiënt bepaalt of een arts al dan niet kan worden erkend door het OCMW.